درباره نقش یحیی گل محمدی در مسیر قهرمانی پرسپولیس | یحیی سکوت نکرد

محمد امیرپور | شهرآرانیوز؛ پرسپولیس از قانون پایستگی انرژی پیروی می‌کند. قانونی که می‌گوید انرژی از بین نمی‌رود و از حالتی به حالت دیگر منتقل می‌شود، حالا خوانشی فوتبالی پیدا کرده است؛ قهرمانی در پرسپولیس از بین نمی‌رود، بلکه از سرمربی‌ای به سرمربی دیگر منتقل می‌شود. از برانکویی که ستون‌های قهرمانی را ساخت، تا گابریل کالدرون که اجازه نداد رفتن برانکو به بحران تبدیل شود و درنهایت یحیی گل‌محمدی که تیمش فقط برد می‌خواهد و از ٢۶امتیاز ممکن در نیم‌فصل دوم، ٢۴امتیاز گرفته است.

 

این ٣مربی معماران پوکر قهرمانی پرسپولیس بودند. برانکویی که تیمی بحران‌زده را که حتی تا رده پانزدهم جدول سقوط کرده بود، جوری دگرگون کرد که همین هفته چهارمین قهرمانی متوالی‌اش را در فوتبال ایران جشن بگیرد. برای آنکه سهم برانکو را از پوکر قهرمانی سرخ‌ها بدانید، کافی است سبک بازی تیم را ببینید که کمترین تغییر را نسبت به دوران حضور او دارد. ستاره‌هایی که با برانکو قهرمان شدند، مثل سیدجلال، کامیابی‌نیا، علیپور، نوراللهی، امیری و بیرانوند، همچنان ستاره‌های باشگاه در پوکر قهرمانی بودند.

 

گابریل کالدرون به‌عنوان جانشین برانکو متزلزل شروع کرد و در همان ۶هفته اول با ٣باخت همه را از قهرمانی ناامید کرد، اما خیلی زود پرسپولیس را از بحران جدایی برانکو نجات داد و در هفته شانزدهم، وقتی داشت باشگاه را ترک می‌کرد، تیمش صدرنشین بود و هفته‌ها از آخرین باختش می‌گذشت. یحیی چنین تیمی را از کالدرون تحویل گرفت، نتایج را باثبات‌تر کرد و پرسپولیس به چیزی که استحقاقش را داشت، رسید؛ چهارمین قهرمانی.

این هم از عجایب روزگار است. یحیی ٢دوره در پرسپولیس فوتبال بازی کرد و ٢دوره هم روی نیمکت سرخ‌ها نشست. نکته جالب درباره او، ناموفق بودنش در دوره اول بازی و مربیگری‌اش در باشگاه و موفقیتش در دوره دوم هردو مقطع زمانی است. او برای اولین‌بار در ٢۵سالگی و به‌عنوان مدافع وسط تیم پورا چشم امیر عابدینی را گرفت تا با او قرارداد امضا کند. در دوره اول بازی‌اش در پرسپولیس کاملا متوسط بود و وقتی سال ٧٨ علی پروین قلم قرمز روی نامش کشید، هیچ‌کس اهمیتی نداد.

 

یحیی از پرسپولیس به فولاد رفت و شکوفا شد و در ٣٠سالگی به قدری خوب بازی می‌کرد که به تیم ملی هم دعوت شد. یحیی برای بار دوم به پرسپولیس بازگشت؛ این‌بار به‌عنوان یک مدافع ٣٢ساله و البته با یکی از گران‌ترین قرارداد‌های آن زمان باشگاه. مدافعی که دیگر شباهتی به یحیای ٢۵ساله و ناپخته نداشت و ستون اصلی پرسپولیس بود. همین داستان در مربیگری او هم سکانس به سکانس تکرار شد. او به بهانه بیماری در لیگ دوازدهم از نیمکت مربیگری صبا استعفا کرد و چندهفته بعد به‌عنوان دستیار مانوئل ژوزه روی نیمکت پرسپولیس نشست. بعد از اخراج پیرمرد پرتغالی، یحیی سرمربی شد. تیم بحران‌زده مانوئل ژوزه با یحیی به راحتی شکست نمی‌خورد و در ١٧بازی باقی‌مانده لیگ تنها ٢بار باخت.

 

در جام حذفی هم پرسپولیس یحیی به فینال رسید، اما شکست در ضربات پنالتی مقابل سپاهان به یک‌باره همه‌چیز را خراب کرد و او از سمتش کنار رفت، اما بازگشت دوباره یحیی بدون اشتباه بود. او خیلی خوب می‌دانست که حتی یک گاف مثل اتفاقی که در فینال جام حذفی افتاده بود، می‌تواند کارش را تمام کند. پس شروع به بردن کرد؛ یکی بعد از دیگری حریفانش را شکست داد تا بدون بهانه و دردسر قهرمان شود. کسی چه می‌داند؛ شاید بازگشت‌ها برای یحیی خوش‌یمن‌تر هستند!

یکی از معضلاتی که بعد از قهرمانی گریبان خیلی از باشگاه‌های دنیا را می‌گیرد، زنده نگه داشتن حس رقابت برای فصل بعد است. اینکه بازیکنان بعد از قهرمانی اشباع نشوند و روحیه مبارزه را از دست ندهند. مهم‌ترین راهکار هم تغییر ٣٠درصد ترکیب اصلی برای فصل بعد است تا بازیکنان جدید و پوست‌اندازی باشگاه، این رقابت‌جویی را بیشتر کند. فرمول پرسپولیس هم همین بود. کنعانی‌زادگان، مهدی ترابی و وحید امیری که دوباره به پرسپولیس بازگشته بود، همان ٣٠درصد تغییرات لازم برای قهرمانی بودند. ٣بازیکنی که اتفاقا سهم پررنگی هم در این قهرمانی داشتند. مهدی ترابی مهم‌ترین ستاره تیم بود که گل‌های سه‌امتیازی‌اش در روز‌هایی که شاید سرخ‌ها خیلی خوب بازی نمی‌کردند، ناجی آن‌ها بود. مهدی ترابی کیفیتش را در سایپا ثابت کرده بود، اما هیچ‌کس فکر نمی‌کرد او به این زودی در ترکیب تیم بزرگی مثل پرسپولیس جا بیفتد و در کمتر از نیم‌فصل به ستاره تیم تبدیل شود.

 

وحید امیری، بازیکن چندپسته، هم مثل همیشه نمایش‌های بی‌نقصی داشت، اما کنعانی‌زادگان شاید در روز‌هایی که سیدجلال از آمادگی همیشگی دور بود و محمد انصاری هم تمام فصل را از دست داده بود، بهترین زوج دفاعی لیگ را با شجاع خلیل‌زاده ساخت تا سرخ‌ها گل مفت نخورند و امتیاز‌ها را جمع کنند.

---

بیشتر بخوانید: نقش وزیر ورزش در قهرمانی پرسپولیس چه بود؟

بعد از قهرمانی پرسپولیس رسول‌پناه، مدیرعامل باشگاه، در اظهارنظری احساسی از این گفت که ٩٩درصد بازیکنان را حفظ می‌کنیم، بدون آنکه جلسه‌ای با یحیی گل‌محمدی برگزار کرده باشد. پرسپولیس در برخی پست‌ها نیاز به بازسازی دارد. در هفته‌های گذشته جز مهدی شیری، سرخ‌ها هیچ مدافع تخصصی دیگری برای ٢پست دفاع چپ و راست نداشتند. در خط حمله تمام بار گل‌زنی روی دوش علیپور سنگینی می‌کرد و بعد از حواشی فراوان استوکس و اوساگونا، بزرگ‌ترین چالش مدیریت باشگاه پیدا کردن بازیکنی گل‌زن برای نقش مکمل یا جانشین علیپور است.

 

بوژیدار رادوشویچ شایستگی‌هایش را اثبات کرده است، اما پیدا کردن جایگزین بیرانوند مأموریت بعدی خواهد بود. پرسپولیس با سیستمی بازی می‌کند که احمدی نوراللهی و کمال کامیابی‌نیا کنار هم بازی می‌کنند. قرمز‌ها در طول فصل خوش‌شانس بودند که مصدومیت بلندمدتی سراغ احمد نوراللهی نیامد که ستون فیزیکی تیم محسوب می‌شود. چون بازیکن جانشینی با کیفیت این ٢نفر روی نیمکت دیده نمی‌شود. کار تیم یحیی گل‌محمدی برای فصل بعد از همین هفته‌های تابستان شروع می‌شود. پوست‌اندازی قهرمان و بافتن رؤیای پنجمین قهرمانی.